La vie à Paris

Mijn ervaring in Parijs: Na 4 jaar gestudeerd te hebben, stond ik daar dan. Vers afgestudeerde sociaal werkster, met een mooi papiertje in mijn hand. Apetrots was ik, ook al wist ik absoluut nog niet wat ik met dat papiertje wou gaan doen. Onmiddellijk gaan solliciteren of toch nog een andere bachelor doen? Gelukkig hoefde ik die keuze nog niet onmiddellijk te maken. In september zou mijn studiejaar met EF van start gaan. Het enige waar ik me zorgen over moest maken, was wat ik wel / niet zou meenemen in mijn valies. Iets wat me op die moment grote stress en meerdere paniekaanvallen heeft bezorgd… Gelukkig stond mijn mama klaar om me daarbij te helpen en eind goed, al goed!

17 september was het dan zover. Ik was klaar voor mijn eerste stop: 3 maanden Parijs! De stad van de liefde en het land van de croissants, veel kon er dus zeker niet verkeerd gaan. Moedig nam ik de trein in Brussel, waar er tijdens het afscheid best wel wat traantjes gevloeid zijn. Eens aangekomen in Parijs ging ik op zoek naar de juiste bushalte, die ik uiteindelijk na 2 u en nog meer traantjes gevonden had. En ja, de volgende dag werd dit stramien nogmaals herhaald toen ik de school niet vond.

Van een denderende start was er dus zeker geen sprake. Ik besloot me hier echter niet door te laten ontmoedigen en ging al snel aan de slag met het maken van nieuwe vrienden, het bezoeken van musea, en ja, nog een paar keer verloren te lopen. Na 2 weken had ik al een super leuk vriendengroepje, waar ik zowat alles mee deed. De beste restaurantjes uitproberen, lekkere taartjes en wafels eten, en uiteindelijk ook samen gaan zwemmen om die calorieën er toch op één of andere manier af te krijgen. Het was uiteraard niet allemaal rozengeur en maneschijn, moeilijke momenten waren er zeker ook. Als ik mijn familie miste, of ik mijn katten eens een dikke knuffel wou geven. Op die momenten waren we er ook voor elkaar. We namen elkaar mee op sleeptouw en probeerden zo onze gedachten wat te verzetten. En dat werkte altijd! Parijs is zo een diverse stad, met zoveel mogelijkheden. We hebben ons nooit verveeld. Wat volgens mij de topattracties zijn? Het Louvre moet je zeker eens gezien hebben en is zelfs gratis voor studenten onder 26 jaar oud. ‘Bois de Vincennes’ is geweldig als je eens het centrum uit wilt en de kalmte van de natuur wilt op zoeken. En last but not least: ‘jardin de Luxembourg’. Dit park is een must op je bucketlist! Hier heb ik dan ook meerdere uren, om niet te zeggen dagen doorgebracht.

Ook op school vond ik heel snel mijn draai. De eerste week bekeek ik de gang van zaken voornamelijk van op een afstandje, maar na een korte periode deed ik al goed mee in de klas. Mijn leerkrachten waren super lief en meegaand. De meeste hadden ook stevige portie humor waardoor de lessen nooit saai waren. De keuzevakken die ik volgde waren: journalisme, waar ik aan mijn schrijfvaardigheden kon werken, en comprehension chanson, waar we niet moesten zingen, maar waar we voornamelijk nieuwe woordenschat leerden en een deel van de Franse cultuur leerden kennen. Mijn Frans heeft een immense vooruitgang gemaakt, zo ben ik van het niveau B2 naar C1 gestegen.

Wat ik geleerd heb? In de eerste plaats: het is niet erg om verloren te lopen. Panikeren is het laatste wat je in dat geval moet doen. Kalm blijven, google maps gebruiken en mensen aanspreken!  Zie het als een pluspunt: zo zie je ook eens een ander gedeelte van de stad. Ik ga echter wel moeten aanvaarden dat oriëntatie niet aan te leren valt. Mijn geliefde navigatieapp zal de rest van mijn leven mijn beste vriend blijven.

Daarnaast heb ik veel meer zelfvertrouwen als ik Frans spreek. Mijn Frans is absoluut niet perfect, maar ik kan me zeker verstaanbaar maken en een degelijke conversatie voeren. Dit is iets wat me in mijn latere carrière zeker gaat verder helpen. Ik heb vrienden voor het leven gemaakt, met mensen van heel wat verschillende landen. Ook mijn gastgezin hoor ik nog regelmatig. Ze kwamen me zelf een bezoekje brengen in Dublin.

Om eerlijk te zijn was ik redelijk sceptisch ten opzichte van ‘de stad van liefde’. Een groter cliché als dat kon er niet zijn, maar ik heb mijn mening helemaal moeten herzien. Neen, ik ben mijn prins op het witte paard niet tegengekomen, maar de stad heeft wel een speciaal plekje in mijn hart veroverd. Mijn plannen voor de grote vakantie? Goh, misschien wel een citytripje Parijs?!