The more you tell a story, the more it becomes a story.

Het is alweer vier jaar geleden sinds ik naar Nice ben vertrokken en ik ben sindsdien een heel ander persoon.
Toen ik terugkwam, was iedereen die ik tegenkwam heel benieuwd naar mijn verhalen. Ze wilden weten hoe ik het daar had gehad, welke nieuwe gerechten ik heb ontdekt en – vooral – hoe mijn Frans is geëvolueerd.
Elke keer weer vertelde ik hetzelfde verhaaltje – dat het onbeschrijfelijk is geweest, dat ik nu vloeiend Frans spreek en dat ik nu vrienden voor het leven heb over heel de wereld. En telkens wanneer ik dit verhaaltje vertelde, herleefde ik een deel van mijn avonturen. Dat gaf mij een enorme kick.
Daarom had ik besloten om Ambassador te worden. Ik ging presentaties geven voor mijn klas, ik ging mensen informeren op open dagen en steeds meer mensen hoorden mijn verhaal. Het enige probleem was, dat ik dat zelf ook deed. Ik vertelde alles op automatische piloot, ik voelde me steeds minder verbonden met wat ik zei.

Mijn verhaal werd steeds meer een verhaal.

Ik vergat steeds meer hoe het was om te reizen. En dus wilde ik hier wat aan doen; ik ging weer naar Nice, ik bezocht EF vrienden in andere landen, ik reisde alleen af naar derde wereldlanden in Azië. Ik wilde meer verhalen vertellen en meer ervaringen opdoen. Ik wilde op avontuur, ik wilde in mijn eentje dingen uitzoeken aan de andere kant van de planeet.

En zo werd EF voor mij de katalysator naar zelfstandigheid.

Ik hoop dat jij – de jonge student die, net als mij toen, de wereld wilt zien – je ook laat inspireren om op pad te gaan. Ga, en leer hoe het is om in je eentje naar een vreemd land te gaan. Ga, en leer hoe je een dag zonder geld kan overleven in Shanghai omdat je je bankkaart niet op wereldwijd hebt gezet. Ga, en zoek het eindelijk lekker zelf uit.

En of ik Frans spreek? Mais oui.